„Ostoja Biebrzańska" – PLB 200006 – powierzchnia ogólna 148 509,33 ha;
Obszar obejmuje rozległe, zatorfione obniżenie terenu, otoczone wysoczyznami morenowymi i równinami sandrowymi. Wysokość powierzchni terenu waha się tu od 99 do 209 m n.p.m.

Na terenie „Ostoi Biebrzańskiej" zanotowano występowanie co najmniej 43 gatunków ptaków wymienionych w Załączniku I Dyrektywy Ptasiej. Wśród nich 19 gatunków charakteryzuje się liczebnością mieszczącą się w kryteriach wyznaczania ostoi ptasich BirdLife International, a 25 gatunków wpisanych jest do „Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt".

Obszar należy do najważniejszych w Polsce ostoi wodniczki i orlika grubodziobego.

Ponadto stwierdzono tu największą w skali kraju liczebność: błotniaka stawowego, cietrzewia, derkacza, dubelta, uszatki błotnej, kropiatki, rybitwy czarnej i rybitwy białoskrzydłej. Obszar stanowi również ważną ostoję ptaków drapieżnych.

„Dolina Biebrzy" – PLH 200008 – powierzchnia ogólna 121 206,23 ha;
      Obszar położony jest w szerokim, płaskim obniżeniu terenu, wypełnionym torfem. Teren charakteryzuje się nieznaczną deniwelacją sięgającą 24 m. Siedliskami dominującymi na tym obszarze są siedliska mokradłowe zalewane wodami rzecznymi lub podtapiane wodami podziemnymi torfowiska niskie ze zbiorowiskami turzycowymi i turzycowomszystymi, a także corocznie zalewane wodami rzecznymi mułowiska i torfowiska porośnięte szuwarami właściwymi, bagienne olsy, okresowo zalewane przyrzeczne równiny madowe oraz odwodnione i zagospodarowane torfowiska ze zbiorowiskami łąkowymi.

    Obszar stanowi ostoję ptasią o randze europejskiej E25. Wpisany jest również na listę obszarów Konwencji Ramsar. Zanotowano tu występowanie co najmniej 36 gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej oraz 23 gatunków z „Czerwonej Księgi Zwierząt".

    Około 170 gatunków ptaków, to gatunki gniazdujące na terenie obszaru. Wśród nich przeważają gatunki wodno-błotne i drapieżne. W okresie lęgowym obszar zasiedla powyżej 15% populacji krajowej następujących gatunków ptaków: czapla biała, dubelt, kulik wielki, orlik grubodzioby, orzełek włochaty, podróżniczek, sowa błotna i wodniczka. Ponadto obszar zasiedla także powyżej 2% populacji krajowej gatunków, takich jak: gęgawa, bąk, błotniak łąkowy, błotniak stawowy, błotniak zbożowy, bocian czarny, cietrzew, dzięcioł białogrzbiety, kropiatka, krwawodziób, łabędź krzykliwy, orlik krzykliwy, puchacz, żuraw, wodnik, zielonka i rycyk. Zanotowano również zasiedlenie obszaru przez co najmniej 1% populacji krajowej następujących gatunków: batalion, bączek, bocian biały, derkacz, rybitwa czarna, trzmielojad i biegus zmienny.
Torfowiska „Doliny Biebrzy" są największym, a przy tym prawie nie zmienionym, kompleksem torfowisk dolinowych w Europie Środkowej i Zachodniej.

    Obszar charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem siedlisk. Spośród 15 typów siedlisk z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej, występujących w ostoi, największy udział powierzchniowy posiadają torfowiska przejściowe i trzęsawiska, zmiennowilgotne łąki trzęślicowe oraz bory i lasy bagienne. Najbardziej naturalnymi zbiorowiskami roślinnymi obszaru są zbiorowiska leśne: bory bagienne, bór bagienny mechowiskowy, olsy, a także mszary i niektóre zbiorowiska szuwarowe. Naturalność obszaru wyraża się również w dobrze wykształconej poprzecznej i podłużnej strefowości ekologicznej.

    Zinwentaryzowano tu 6 gatunków roślin z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej, m.in. najbogatsza w Polsce populacja obuwika pospolitego. Ponadto występuje tu także 5 gatunków ssaków z Załącznika II Dyrektywy, a w tym jeden z rzadkich i szczególnie zagrożonych w Polsce gatunków nietoperzy – nocek łydkowłosy. Obszar jest również istotną w skali kraju ostoją bobra i wydry. Rzeki bogate są w ichtiofaunę.