Wielkoobszarowe odwodnienia będące skutkiem ogromnych przedsięwzięć inżynierii wodnej w połowie XIX wieku i ich kontynuacji aż do lat 70-tych wieku XX zburzyły stosunki wodne i przeobraziły liczne siedliska, duże obszary zostały wylesione na przełomie XIX i XX wieku na potrzeby rolne lub ze względów militarnych, rabunkowa gospodarka okupacyjna okresu I wojny światowej i pożary dopełniły obraz antropopresji, której dramatyczne skutki odczuwamy do dziś.

Cykliczny wzrost liczebności szkodników pierwotnych sosny(brudnicy mniszki, strzygonii choinówki i boreczników) wymagają nieustannej czujności prognostycznej, zaś walka z cetyńcem i przypłaszczkiem granatkiem ma charakter permanentny.

Fakt, ze ok. 20% drzewostanów pochodzi z zalesień gruntów porolnych przekłada się w oczywisty sposób na konieczność nieustannej walki z hubą korzeniową.

Stosunkowo największe koszty są ponoszone na ochronę upraw i młodników przed jeleniowatymi, a zwłaszcza przed łosiem, którego sezonowe migracje z Biebrzańskiego Parku Narodowego prowadzą do katastroficznych przegęszczeń.

Ochrona przeciwpożarowa

Lasy Nadleśnictwa Rajgród zaliczono do II kategorii zagrożenia. Posiadanie dwóch wież obserwacyjnych, własnego samochodu gaśniczego oraz prowadzenia systematycznych działań prewencyjno-propagandowych we współpracy z Państwową Strażą Pożarną pozwoliły utrzymać ilość pożarów na bardzo niskim poziomie (w roku 2014 2 pożarr na powierzchni 1,25 ha, w 2015 r. 2 pożary o pow. 1,90 ha, w 2016 r. 1 pożar o pow. 3,89ha, w 2018 r. 5 pożarów o pow. 6,02 ha). Trzeba odnotować to jako sukces, zważywszy na ciągle obecne w obyczajowości wiejskiej zjawisko wypalania łąk oraz natężenie ruchu turystycznego.