Wydawca treści Wydawca treści

Rezerwaty przyrody

Na terenie Nadleśnictwa Rajgród znajdują się trzy rezerwaty: Czapliniec Bełda, Ławski Las I, Ławski Las II

Rezerwat przyrody  obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi (Art. 13.1  Ustawy z dn. 16 kwietnia 2004  o ochronie przyrody Dz. U. z 2004 r. Nr 92, poz.880)


W rezerwatach przyrody zabrania się między innymi:

- chwytania lub zabijania dziko występujących zwierząt, zbierania lub niszczenia jaj, postaci młodocianych i form rozwojowych zwierząt, umyślnego płoszenia zwierząt kręgowych, zbierania poroży, niszczenia nor, gniazd, legowisk i innych schronień zwierząt oraz ich miejsc rozrodu;
- pozyskiwania, niszczenia lub umyślnego uszkadzania roślin oraz grzybów;
- pozyskania skał, w tym torfu oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, minerałów i bursztynu;
- palenia ognisk i wyrobów tytoniowych oraz używania źródeł światła o otwartym płomieniu, z wyjątkiem miejsc specjalnie do tego przeznaczonych;
-  zbioru dziko występujących roślin i grzybów oraz ich części, z wyjątkiem miejsc specjalnie do tego wyznaczonych;
- ruchu pieszego, rowerowego, narciarskiego i jazdy konnej wierzchem, z wyjątkiem wyznaczonych szlaków i tras narciarskich;
- zakłócania ciszy;

Rezerwat "Czapliniec Bełda"
    Powołany Zarządzeniem Dyr. NLP z dnia 15.03.1933 r. i ponownie zatwierdzony w 1958 r. (Mon. Pol. nr 69, poz. 405 z 1958 r. z późniejszymi zmianami Mon. Pol. nr 57, poz. 291 z 1963 r.). Ww. zarządzenie utraciło moc wraz z wejściem ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.  Powołany ponownie zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Białymstoku z dnia 25 maja 2015 r. Rezerwat utworzono na powierzchni 11,58 ha początkowo dla ochrony kolonii lęgowej czapli siwej. Ptaki te przeniosły się z czasem na stanowiska bliższe jezior i podczas tworzenia I Planu Urządzania Rezerwatu w roku 1975 gatunku tego już nie stwierdzono. Nie mniej uznano, iż ponad 200-letni drzewostan o pierwotnym charakterze wart jest kontynuowania ochrony rezerwatowej, chociażby za względu na zamieszkujące go ksylofagi i dziuplaki oraz dla obserwowania procesów sukcesyjnych.
 

 

Rezerwat Ławski Las I

    utworzony na podstawie Zarządzenia Ministra Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 23.12.1998 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (Dziennik Ustaw Nr 166, poz. 1225 z 1998 r.), zarządzenia z dnia 13 września 2019 r. w sprawie rezerwatu przyrody. Powierzchnia ogólna rezerwatu wynosi 109,35 ha. Jednym z podstawowych celów utworzenia rezerwatu jest ochrona siedlisk olsu i łęgu olszowo-jesionowego, położonych na peryferiach rzeki Wissy, w pobliżu Basenu Środkowej Biebrzy. Ochroną objęte są fitocenozy Carici elongatae-Alnetum oraz fragmenty zespołów Circaeo-Alnetum i wilgotnych form zespołu Tilio-Carpinetum. Ochroną rezerwatową objęte są również zespoły gleb hydrogenicznych, głównie torfowisk niskich, pobagiennych gleb murszowych i gleb murszowatych. Rezerwat stanowi także ostoje licznych gatunków ptaków m.in. orlika i bociana czarnego.
 

Rezerwat Ławski Las II

    powołany na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 23.12.1998 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (Dziennik Ustaw Nr 166, poz. 1225 z 1998 r.), zarządzenia nr 5/2013 z dnia 4 lutego 2013r. oraz zarządzenia z dnia 13 września 2019 r. zmieniającego zarządzenie  nr 5/2013. . Powierzchnia ogólna rezerwatu wynosi 74,91 ha. Jednym z podstawowych celów utworzenia rezerwatu jest ochrona siedlisk olsu i łęgu olszowo-jesionowego, położonych w dolinie rzeki Wissy, w pobliżu Basenu Środkowej Biebrzy. Ochroną objęte są fitocenozy Carici elongatae-Alnetum oraz fragmenty zespołów Circaeo-Alnetum i wilgotnych form zespołu Tilio-Carpinetum. Ochroną rezerwatową objęte są również zespoły gleb hydrogenicznych, głównie torfowisk niskich, pobagiennych gleb murszowych i gleb murszowatych.